Μαριτέν, Ζακ

(Jacques Maritain, Παρίσι 1882 – 1973). Γάλλος φιλόσοφος. Σπούδασε φυσικές επιστήμες και φιλολογία στα πανεπιστήμια της Σορβόνης και της Χαϊδελβέργης. Επηρεάστηκε από τη σκέψη του Λεόν Μπλουά και έγινε πρόμαχος του καθολικισμού, ενώ στα έργα του διακρίνονται οι νεοσχολαστικές και θωμιστικές τάσεις του. Ο πυρήνας της συλλογιστικής του αποτυπώνεται στα βιβλία του που τιτλοφορούνται Επτά μαθήματα περί όντος (1934) και Σύντομη διατριβή περί της ύπαρξης και του υπάρχοντος (1947), όπου η χαρακτηριστική οντολογική θεωρία επανέρχεται αναφερόμενη στον θεό και στον άνθρωπο. Το κυριότερο έργο του Μ., το οποίο φέρει τον τίτλο Οι βαθμοί της γνώσης (1932), χαράζει μια ολοκληρωμένη πορεία της γνώσης από την επιστημονική μέχρι την απόκρυφη γνώση, με τη μεσολάβηση της μεταφυσικής, διακρίνοντας τρεις βαθμίδες της γνώσης αλληλοσυμπληρούμενες αλλά ξεχωριστές. Μια από τις πιο γνωστές και πιο τυπικές αναλύσεις του Μ. είναι η πολιτική ανάλυση, η οποία πραγματοποιείται στο έργο του με τίτλο Ολοκληρωτικός ανθρωπισμός (1936), ενώ με το έργο του Τέχνη και σχολαστική φιλοσοφία (1920), αποπειράται μια ανάλυση στον τομέα της αισθητικής. Ανάμεσα στα νεότερα έργα του Μ. συγκαταλέγονται τα: Το όνειρο των Ντεκάρτ (1965), Το μυστήριο του Ισραήλ (1965) και Περί της χάρης και της ανθρωπότητας του Ιησού (1967).